Wat een avontuur

Hallo

nou we gaan nog eens een stukje schrijven voor diegene die geïnteresseerd zijn in onze reis. Na ons avontuur bij Murchison Falls (zeer spectaculair) zijn wij onze weg wezen vervolgen naar naar Kidepo Valley NP. Tjonge jonge wat een toestand, we werden al gewaarschuwd voor een lange tocht over de rode wegen en wat voor wegen. Een grote stof bende was het voor honderden kilometers. Alleen maar rode zandwegen kuilen kraters koeien geiten en weet ik veel wat we allemaal nog tegenkwamen onderweg. Wat een pleuris eind was het ondanks dat we al gewaarschuwd waren hadden we het toch iets anders voorgesteld. Ze doen trouwens in Oeganda niet aan borden die je de juiste kant op wijzen, je mag het allemaal zelf uitzoeken. Kleine bijkomstigheid googlemaps werkt hier ook maar voor de helft maar gelukkig hebben we maps.me gedownload die over het algemeen ook niet altijd de waarheid verteld, TOESTAND!! Dus met het gevolg dat we geregeld met een locale op de achterbank naar de juiste wegen en plaatsen worden gestuurd. Zo ook voor onze weg naar Kidepo, nadat we voor 70km een locale op de achterbank hadden en hem netjes op bestemming hadden gebracht moesten wij maar weer geloven of hij alleen een gratis rit wilde of ook goede bedoelingen had. Maar ook hier hadden we weer mazzel en had hij ons de juiste kant op gestuurd. Eenmaal aangekomen in Kidepo hadden we weer een prachtige safaritent met uitzicht voerde vallei. Wat een schitterende mooi park is dit en weer heel anders qua natuur als de overige parken die we bezocht hadden. Na het ontbijt zijn we het park ingereden om een ranger op te pikken die de weg ging wijzen in het park. Wederom opzoek naar het grote en kleine wild. En ook hier weer geen klagen honderden wat duizenden waterbuffels en antilope soorten maar ook tientallen olifanten en een paar jakhalzen. In dit park geen hypo’s vanwege de extreme droogte in dit park wel een paar zebra’s en giraffen, die we overigens niet gezien hebben. Maar goed die hadden we al met luttele tientallen in Murchison Falls NP gezien. Wat hier voornamelijk tof was en erg spannend (voornamelijk Peg) waren de olifanten. We hadden al een keer mama olifant geïrriteerd omdat we te dicht bij haar baby kwamen. Ze stond luidslurfs te trompetteren en met haar oren te flapperen van sodemieter nu maar een end op. Nou ik kan je mededelen dat we een dag later weer midden tussen een familie zaten van tig olifanten, maar deze keer kwam mama voor honderden meters luidslurfs trompetterend achter ons aan. Nou dat vonden we best en dingetje terwijl ons ranger lachend op de achterbank zat, DUS! Na ons olifanten avontuur zijn we een dag later onze weg wezen vervolgen naar Mount Moroto waar we een nacht moesten overbruggen ivm lange reistijd naar volgende bestemming. Bij Moroto zijn we een locale stam wezen bezoeken die polygaam leven (slim). Wat een diepe diepe armoede is dit en onvoorstelbaar hoe ze nog leven in plaggenhutten en slapend op een geitenvelletje. Zeker dat we weten dat de Egyptenaren Grieken en Romeinen het duizenden jaren geleden al beter hadden als hun nu, enfin? Ook dit is was weer een ervaring en snel door naar Sipi Falls NP, ook hier weer voor uren op een stoffige rode weg gezeten hopende dat we goed reden. Maar gelukkig hebben we het weer gered en op het moment zijn we zojuist teruggekomen van ons hiking (wandeling) bij de Sipi falls. Ook deze watervallen waren weer een sprookje om te zien niet zo spectaculair als Murchison maar zeer zeker de moeite waard. Na een stevige wandeling van bijna 5 uur kregen we een locale lunch aangeboden die er in fietste als peperkoek! Zojuist zijn we aangekomen bij onze lodge waar we lekker hebben gedoucht en opgefrist. Peg ligt nu lekker in de tuin met haar boek en ik tik me een slag in de ronde met dit verslag. Morgenochtend gaan we weer verder met ons avontuur richting Jinja hier zitten we in een ecolodge nabij de Victoria Nijl. Ook deze is ter overbrugging voor onze laatste bestemming Entebbe vanwaar we ook gestart zijn met ons avontuur. Hier wordt de auto weer ingeleverd en wij weer netjes naar de luchthaven gebracht voor onze welverdiende week op Zanzibar! Zon zee strand bier Bacardi snorkelen en duiken, ik kan niet wachten om ff een weekje te relaxen. Want een ding is zeker met zo’n avontuur als dit kun je een weekje ontspanning wel gebruiken. Nou lieve mensen mijn vingers doen weer zeer van het tikken dus ik ga er weer een eind aan breien. Wat ik nog wel ga proberen zo is een paar foto’s uploaden maar over het algemeen gaat dit niet vanzelf. Maar ik kan jullie beloven dat we weer een prachtig album maken van deze reis die jullie uiteraard onder het genot van een borrel in mogen zien.

Heel veel liefs uit Afrika!!

P en P